In de jaren 30 en 40 van de negentiende eeuw bloeide er in de Verenigde Staten hernieuwde interesse op voor het evangelie, met een bijzondere focus op de profetische delen van de Bijbel.
Vanaf ongeveer 1832 had William Miller een aanzienlijke invloed als evangelist. Hij geloofde dat de tweede komst van Jezus Christus op handen was en dat deze gebeurtenis zou plaatsvinden op een specifieke datum in 1843, die later werd bijgesteld naar 22 oktober 1844.
Op de verwachte dag verzamelden de Millerieten zich vreedzaam in hun huizen of zalen om te bidden en te wachten. Ze hadden lang uitgekeken naar deze dag, maar nadat ze de hele dag en de hele nacht hadden gewacht, verschenen de tekenen van de tweede komst van Christus niet. 22 oktober 1844 was een dag zoals elke andere dag. Het was een grote teleurstelling. Hiram Edson, uit West-New York, die gevoelens uitte die vergelijkbaar waren met die van veel andere Millerieten, schreef: "Onze diepste hoop en verwachtingen werden de grond in geboord en er kwam zo'n geest van huilen over ons dat ik nooit eerder had ervaren. Het leek erop dat het verlies van alle aardse vrienden er niet mee te vergelijken was. We huilden en huilden tot de dag aanbrak"(i).
Een klein groepje dat uit deze beweging voortkwam, besloot verder te gaan met grondige bijbelstudie. Onder hen bevonden zich ook de grondleggers van het Zevende-dags Adventisme. Een prominente figuur die voortkwam uit deze groep was Ellen G. White, een profetes en schrijfster. Haar geschriften en leiderschap speelden een cruciale rol in de vorming van het Zevende-dags Adventisme. Adventisme en de tweede komst zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
De tweede komst is zo belangrijk voor de Zevende-dags Adventisten dat het deel uitmaakt van hun naam - Het woord "Advent" betekent "aankomst". Jezus kwam voor het eerst naar de aarde als een baby in een stal meer dan 2000 jaar geleden. Dit is de eerste Advent. De tweede advent, de tweede komst, is niet alleen de hoop van de Adventisten, maar van alle christenen. We hebben deze hoop, omdat Jezus Zijn terugkeer belooft.
De kleine groep groeide en op 21 mei 1863 werd het Kerkgenootschap der Zevende-dags Adventisten officieel opgericht in Battle Creek, Michigan. Tot die tijd stonden ze bekend als de "Adventbeweging". In 1874 vertrok de eerste adventistische zendeling naar Europa, en nog voor het einde van de negentiende eeuw waren er kleine aantallen adventisten te vinden in de meeste Europese landen. In het begin van de twintigste eeuw verspreidde de beweging zich ook naar andere werelddelen.
Het Kerkgenootschap der Zevende-dags Adventisten onderscheidt zich door haar nadruk op het heiligen van de sabbat op de zevende dag van de week, in plaats van de traditionele zondagse eredienst in het christendom. Deze overtuiging is gebaseerd op de interpretatie van profetische teksten in de Bijbel.
De naamgeving van het Kerkgenootschap der Zevende-dags Adventisten is gebaseerd op de verwachting van de tweede komst van Christus. "Laat een alarm klinken door het land" schreef Ellen White. "Vertel de mensen dat de dag des Heren nabij is en snel nadert... We hebben geen tijd te verliezen... De komst des Heren is dichterbij dan toen we voor het eerst geloofden"(ii).
De Adventbeweging werd en wordt nog steeds sterk beïnvloed door de geschriften van Ellen White, aangezien zij christenen aanmoedigt om de Bijbel te bestuderen. Het is vanwege de urgentie van de boodschap van een spoedige Tweede Komst dat Adventisten zo'n grote nadruk leggen op de terugkeer van Christus. In de tijd van Ellen White beschouwden maar weinigen de tweede komst als een nabije toekomstige gebeurtenis. Het leek vaag en ver weg, dus de urgentie en het belang werden zelden benadrukt.
Maar Jezus Zelf zegt in Openbaring 22:20 dat Hij spoedig terugkomt. Ze wist dat geloof en hoop in de terugkeer van Christus het verschil maakten in het werk van de Adventbeweging. Het was een organiserend principe van de kerk.
"Zie, ik vertel u een geheimenis: Wij zullen wel niet allen ontslapen, maar wij zullen allen veranderd worden, in een ondeelbaar ogenblik, in een oogwenk, bij de laatste bazuin. Immers, de bazuin zal klinken en de doden zullen als onvergankelijke mensen opgewekt worden, en ook wij zullen veranderd worden" 1 Korinthe 15:51-52 (HSV)
"Al onze toespraken moeten duidelijk laten zien dat we wachten, werken en bidden voor de komst van de Zoon van God"(iii), schreef ze in 1902. Daarbij toonde ze aan hoe centraal de tweede komst was in haar begrip van waarop christenen hun inspanningen moesten richten.
Nabij het einde van Jezus' aardse bediening, tijdens de laatste avond met Zijn discipelen, vertelde Hij hun: "Laat uw hart niet in beroering raken. U gelooft in God, geloof ook in Mij. In het huis van Mijn Vader zijn veel woningen; als dat niet zo was, zou Ik het u gezegd hebben. Ik ga heen om een plaats voor u gereed te maken. En als Ik heengegaan ben en plaats voor u gereedgemaakt heb, kom Ik terug en zal u tot Mij nemen, opdat ook u zult zijn waar Ik ben" Johannes 14:1-3 HSV.
De tweede komst van Christus is een belofte uit de Bijbel. Het zal de triomfantelijke terugkeer zijn van een koning. Het is de gezegende hoop van de Adventisten dat de toekomstige terugkeer van Christus het hoogtepunt zal zijn van ons verhaal op aarde. Het is niet het einde, maar het begin van hoe het leven altijd bedoeld was te zijn. Met de komst van Christus zal ons bestaan volmaakt en compleet zijn.
Comments