Hoewel Lukas zijn evangelie voornamelijk voor de heidenen schreef, is het opmerkelijk hoe vaak hij naar de Sabbat verwijst. Van de 54 keer dat de Evangeliën en Handelingen naar de Sabbat verwijzen, zijn er 17 in Lukas en 9 in Handelingen; 9 in Mattheüs, 10 in Markus en 9 in Johannes. Als bekeerde heiden geloofde Lukas zeker in de zevende-dag Sabbat voor zowel Joden als heidenen. De komst van Christus veranderde niets aan het houden van de Sabbat.
Inderdaad, Christus benadrukte tijdens Zijn aardse bediening de bindende eisen van de Sabbat; in al Zijn onderwijs toonde Hij eerbied voor de instelling, die Hij zelf had gegeven. In Zijn tijd was de Sabbat zo verdraaid dat de naleving het karakter weerspiegelde van zelfzuchtige en willekeurige mensen in plaats van het karakter van God. Christus verwierp de valse leer waardoor degenen die beweerden God te kennen Hem verkeerd hadden voorgesteld (i).
Jezus, de Heer van de Sabbat. Hij die de Sabbat onderhield en Hij die een voorbeeld voor ons is om te volgen. De praktijk om de eerste dag van de week als rustdag te houden, heeft geen goedkeuring van Christus of Gods Woord, de Bijbel.
Zoals Jezus gewoon was
Zoals Hij gewoon was, ging Hij op de Sabbat naar de synagoge Lukas 4:16. Jezus nam de Sabbat in acht.
Synagogen speelden een cruciale rol in het Joodse religieuze leven. Tijdens de ballingschap, toen de tempel niet meer bestond, werden synagogen gebouwd voor aanbidding en het onderwijzen van jonge kinderen. Een synagoge kon worden gebouwd waar tenminste 10 Joodse gezinnen waren. Jezus groeide op in Nazareth en volgde de gewoonte om elke Sabbat naar de synagoge te gaan. Nu, op Zijn reis naar Zijn geboorteplaats, vinden we Hem op de Sabbat in de synagoge.
We zouden net als Jezus er een gewoonte van moeten maken om op Sabbat naar de kerk te gaan. God kan overal aanbeden worden, maar er is iets bijzonders aan samenkomen op een gemeenschappelijke plaats op de dag, die bij de Schepping is vastgesteld en geboden in Zijn morele wet. Het biedt een openbare gelegenheid om te bevestigen dat God onze Schepper en Verlosser is. Daarnaast geeft het een kans voor gemeenschap en het delen van elkaars vreugden en zorgen.
Degenen die ons beschuldigen van wetticisme of van gebondenheid, omdat we de Sabbat in acht nemen, hebben duidelijk niet begrepen welke grote zegen de Sabbat kan brengen.
De Boodschap en Betekenis van de Sabbat
De Sabbat is er niet alleen om naar de kerk te gaan om te aanbidden, maar ook om Gods Woord te horen. Een leven zonder Zijn Woord is niet ver verwijderd van de val van zonde: "Ik heb Uw belofte in mijn hart opgeborgen, opdat ik tegen U niet zondig" Psalm 119:11.
Na het lezen van Jesaja 61:1-2 zei Jezus: "Heden is deze Schrift in uw oren in vervulling gegaan" Lukas 4:21. Het woord 'heden' verdient onze aandacht. De Joden verwachtten dat het koninkrijk van God op enig moment in de toekomst op dramatische en militaire wijze zou komen, het vreemde regime uit Judea zou verdrijven en de troon van David zou oprichten op aarde. Maar Jezus zei dat het koninkrijk al was gekomen in Zijn persoon en dat Hij de macht van zonde zou verbreken, de duivel zou verslaan en de onderdrukte gevangenen van het domein van satan zou bevrijden.
Denk ook aan hoe nauw de Sabbat verbonden is met Zijn Messiaanse aanspraken. De Sabbat is een dag van rust, rust in Christus volgens Hebreeën 4:1-4; de Sabbat is een symbool van vrijheid, van bevrijding, de vrijheid en bevrijding die we in Christus hebben volgens Romeinen 6:6-7; de Sabbat onthult niet alleen Gods schepping, maar ook de belofte van her-schepping in Christus volgens 2 Korinthiërs 5:17 en 1 Korinthiërs 15:51-53. Het is ook geen toeval dat Jezus ervoor koos om op de Sabbatdag veel van Zijn genezingen te verrichten, om degenen te bevrijden die onderdrukt en gevangen waren door ziekte.
Heer van de Sabbat
Lukas 6:1-11 bevat twee verhalen van Jezus die met de Farizeeën discussieert over de Sabbat.
"De Zoon des mensen is Heere, óók van de sabbat" Lukas 6:5
In het eerste verhaal liepen Zijn discipelen door een veld, plukten de discipelen aren, wreven ze in hun handen en aten ze. Maar de Farizeeën verdraaiden de feiten om de discipelen te beschuldigen van het overtreden van het Sabbatsgebod. Jezus corrigeert het verhaal en verwijst naar David, die toen hij honger had, het Toonbrood at in het Huis van God, wat alleen de priesters mochten eten. Met dit voorbeeld wees Jezus op hoe de Farizeeën door een lange geschiedenis van wetticisme regel op regel, traditie op traditie hadden gestapeld, en van de Sabbat die een vreugde zou moeten zijn, een last hadden gemaakt.
In het tweede verhaal vertelt Lukas ons over een man met een verschrompelde hand. Lukas vertelt daarbij dat de verschrompelde hand de rechterhand van de man was. Dit extra detail helpt ons begrijpen welke ernstige impact dit fysieke gebrek moet hebben gehad op het vermogen van de man om een normaal leven te leiden. De gelegenheid riep twee reacties op: ten eerste wachtten de Farizeeën om Jezus aan te klagen voor het overtreden van de Sabbat als Hij ervoor koos om de man te genezen. Ten tweede las Jezus hun harten en toonde Hij aan dat Hij de Heer van de Sabbat is, Degene die de Sabbat heeft geschapen, en dat Hij niet zal falen in Zijn missie om de gebroken man te bevrijden van de gebondenheid van de zondige wereld. Zo plaatste Hij het houden van de Sabbat in het goddelijke perspectief: het is geoorloofd op de Sabbatdag goed te doen en levens te redden
Afsluitende woorden
God kon zijn hand geen moment inhouden, anders zou de mens bezwijken en sterven. En de mens heeft ook een taak te vervullen op de Sabbatdag. De noden van het leven moeten worden geledigd, de zieken moeten worden verzorgd, de behoeften van de behoeftigen moeten worden voorzien. Wie verzuimt om op de Sabbat het lijden te verlichten, zal niet onschuldig blijven. Gods heilige rustdag is voor de mens gemaakt, en daden van barmhartigheid zijn volledig in overeenstemming met de intentie ervan. God verlangt niet dat Zijn schepselen een uur pijn lijden dat op de Sabbat of op enige andere dag verlicht kan worden (ii).
Geen enkele andere instelling die aan de Joden was toevertrouwd, onderscheidde hen zozeer van omliggende volken als de Sabbat. God heeft ontworpen dat de naleving ervan hen zou aanduiden als Zijn aanbidders. Het was bedoeld als een teken van hun scheiding van afgoderij en hun verbinding met de ware God. Maar om de Sabbat heilig te houden, moeten mensen zelf heilig zijn. Door geloof moeten ze deelgenoten worden van de gerechtigheid van Christus (iii).
Is het niet verbazingwekkend hoe duidelijk de Bijbel is over Jezus en de Sabbat? En toch blijven miljoenen kerkgangers over de hele wereld volhouden dat de zevende-dags Sabbat niet langer bindend is, of dat het er niet toe doet, of dat het houden ervan gelijk staat aan wetticisme. Wat zou dit ons moeten vertellen over waarom onwrikbare trouw en gehoorzaamheid aan het Woord van God zo belangrijk zijn?
Op iets zo fundamenteels als Gods heilige wet zijn de massa's zo misleid. Welke cruciale waarschuwing geeft Jezus ons in Markus 13:22? Kijk naar hoe satan zo hard heeft gewerkt om de Sabbat te vernietigen: hij heeft ofwel de leiders in Israël gebruikt om het tot een zware last te maken, bijna van al hetgeen waarvoor het bedoeld was, te ontdoen; of hij heeft, en blijft, leiders in de kerk gebruiken om het af te doen als verouderd, wettisch, of slechts een Joodse traditie. Wat is het aan de Sabbat en wat het inhoudt, dat het tot zo'n doelwit van satans vijandschap zou maken? Jezus is de Heer van de Sabbat Lukas 6:5. Welke implicaties heeft deze uitspraak voor christenen en hun houding ten opzichte van de Sabbat?
Comments