Het jaar 1844 markeert een belangrijk keerpunt in de geschiedenis van het christelijk geloof, vooral binnen de context van de adventbeweging. Het vormt de kern van enkele van de meest fundamentele doctrines binnen het zevendedags-adventisme, waaronder de leer van het hemelse heiligdom en de rol van Jezus als onze hogepriester. In deze blog verkennen we de betekenis van 1844 en het werk van Jezus in het hemelse heiligdom.
De Profetie van Daniel 8:14
De adventbeweging werd grotendeels geïnspireerd door de interpretatie van Daniël 8:14: “Tot tweeduizend driehonderd avonden en morgens; dan zal het heiligdom worden gereinigd”. William Miller interpreteerde deze profetische periode als een aanduiding voor de wederkomst van Christus. Hij concludeerde dat Jezus in 1844 zou terugkeren om de aarde te reinigen.
Echter, toen Jezus niet terugkwam op de verwachte datum, 22 oktober 1844, ervaarden de volgelingen van deze adventbeweging een "Grote Teleurstelling". Voor velen leek het alsof hun geloof ineenstortte. Sommige gelovigen keerden terug naar hun vorige kerken, terwijl anderen hun geloof volledig verloren. Deze gebeurtenis leidde bij een klein groepje tot intense zelfreflectie en een hernieuwde studie van de Schrift, wat uiteindelijk resulteerde in een nieuwe verklaring van Daniël 8:14. De reiniging van het heiligdom verwees niet naar de aarde, maar naar een gebeurtenis in het hemelse heiligdom(i).
Het Werk van Jezus in het Hemelse Heiligdom
Volgens dit nieuwe inzicht, geïnspireerd door een visioen van Hiram Edson, begon Jezus op 22 oktober 1844 met een nieuw werk in het hemelse heiligdom. Edson beschreef hoe hij tijdens het bidden een visioen kreeg waarin hij Jezus het Heilige der Heiligen zag binnengaan. Dit leidde tot een diepgaand begrip van Christus’ hemelse bediening. In plaats van terug te keren naar de aarde, trad Hij binnen in het Heilige der Heiligen om een "onderzoekend oordeel" te voltrekken. Dit proces wordt gezien als een voorbereidend werk voorafgaand aan Zijn uiteindelijke wederkomst.
Het concept van het hemelse heiligdom, zoals uiteengezet door Ellen G. White in boeken zoals "Christus in Zijn Heiligdom" en "De Grote Strijd", benadrukt dat het aardse heiligdom een schaduw was van het ware heiligdom in de hemel. Jezus, als onze hogepriester, biedt daar voortdurend Zijn verdiensten aan voor de vergeving van zonden.
"Wij hebben zo’n hogepriester, die gezeten is aan de rechterhand van de troon van de Majesteit in de hemelen, een dienaar van het heiligdom en van de ware tabernakel, die de Heer heeft opgericht en niet een mens" - Hebreeën 8:1-2
Dit verzoenend werk staat in het teken van de grote verzoendag, zoals geschetst in de oudtestamentische schaduwdienst. Net zoals de Hogepriester eens per jaar het Heilige der Heiligen binnenging, voert Jezus dit ultieme oordeelswerk uit in voorbereiding op Zijn wederkomst.
De kleine groep gelovigen bleven vasthouden aan hun geloof na de Grote Teleurstelling en bestudeerden de Bijbel. Ze benadrukten dat de ervaring van 1844 geen mislukking was, maar een beproeving en voorbereiding op het grotere werk van Christus in de hemel.
De Drie Engelenboodschap
Na 1844 kreeg de verkondiging van de Drie Engelenboodschap, zoals beschreven in Openbaring 14:6-12, een centrale plaats in de adventistische missie. Deze boodschap waarschuwt tegen de val van Babylon, roept op tot aanbidding van de Schepper en benadrukt het belang van gehoorzaamheid aan Gods geboden.
De eerste engel verkondigt dat het uur van Gods oordeel is gekomen, terwijl de tweede engel de val van Babylon aankondigt – een symbool voor moreel en geestelijk verval. De derde engel waarschuwt tegen het ontvangen van het merkteken van het beest. Deze boodschappen worden gezien als de "tegenwoordige waarheid": een specifieke waarschuwing voor de tijd van het einde.
De Sabbat en het Heiligdom
Een ander belangrijk aspect dat voortkwam uit deze periode was de zevende-dag sabbat. Joseph Bates koppelde de heiligheid van de sabbat aan het heiligdom. Ellen G. White bevestigde deze verbinding in visioenen, waarin ze zag dat de sabbat het "zegel van God" vertegenwoordigt en een centraal onderdeel is van de laatste boodschap aan de wereld. Dit inzicht bracht een diepere betekenis aan de sabbat, niet alleen als rustdag, maar ook als een teken van gehoorzaamheid aan en verbondenheid met de Schepper.
Profetische Leiding
Ellen G. White speelde een cruciale rol in het versterken en verduidelijken van de doctrines die voortkwamen uit 1844. Haar visioenen boden bevestiging en richting aan de kleine groep gelovigen die standvastig bleef in hun geloof na de Grote Teleurstelling. Haar profetische inzichten hielpen om Bijbelse waarheden te verduidelijken en misvattingen weg te nemen. Ze benadrukte dat de ervaring van 1844 geen mislukking was, maar een test en voorbereiding op het grotere werk van Christus in de hemel.
"Hier blijkt de volharding der heiligen, die de geboden van God bewaren en het geloof in Jezus hebben"- Openbaring 14:12
Ze gaf ook praktische raad en benadrukte het belang van persoonlijke toewijding, het onderhouden van Gods geboden en het delen van de waarheid met anderen. Haar bijdragen blijven een hoeksteen in de adventistische theologie.
De Relevantie van 1844 Vandaag
Het jaar 1844 blijft een kernpunt in de adventistische theologie en biedt hoop en zekerheid aan gelovigen. Het herinnert ons eraan dat Jezus actief betrokken is bij het verlossingswerk en dat Hij spoedig zal terugkeren. Bovendien roept het ons op om trouw te blijven aan Gods geboden, inclusief de sabbat, en een leven van heiliging na te streven. 1844 markeert niet alleen een historisch moment, maar vormt ook een voortdurende uitnodiging tot persoonlijke en gemeenschappelijke toewijding aan Christus.
De boodschap van 1844, in combinatie met de Drie Engelenboodschap, roept ons op tot een beslissing: kiezen we voor een leven in gehoorzaamheid aan God of volgen we de wegen van deze wereld? Het is een oproep tot actie en toewijding in het licht van de naderende wederkomst.
"Zie, Ik kom spoedig en Mijn loon is bij Mij om aan ieder te vergelden zoals zijn werk zal zijn" - Openbaring 22:12
Terwijl we vooruitkijken naar Zijn wederkomst, blijven de lessen van 1844 een bron van inspiratie en toewijding voor alle gelovigen.
Comments