Laodicea! Wat roept het bij u op? Sommige mensen hebben met elkaar discussies over de betekenis van de boodschap aan deze kerk. Anderen beschouwen het als de beschrijving van een verlaten volk dat hopeloos verloren is. Dan is er ook een groep die verward en verbijsterd zijn en er bewust voor kiezen om niet te weten wat de boodschap werkelijk betekent.
De beschrijving van de zeven kerken van de Openbaring, die Uriah Smith schreef voor zijn boek Daniël en de Openbaring, vormt een belangrijk onderdeel van het Adventisme. Onze kerk heeft Smith's suggestie aanvaard dat deze kerken zeven tijdperken binnen de christelijke kerk vertegenwoordigen. De tijdperken kenmerken een periode van apostolische zuiverheid en strijdlustigheid tot de blindheid en de lauwe toestand in de laatste dagen. Aan elke kerk werd een speciale boodschap gegeven voor haar specifieke tijd. Maar de leden van iedere kerk werden bevolen overwinnaars te zijn.
Als deze zeven kerken de tijd vanaf de dagen van Johannes tot de terugkeer van Christus vertegenwoordigen, dan maakt elke christen deel uit van de kerk die zijn of haar tijd vertegenwoordigt. Dus, ongeacht hun geografische locatie, behoorden christenen die leefden tijdens de apostolische periode tot de kerk van Efeze. Op dezelfde manier maken degenen die leven in de laatste dagen deel uit van Laodicea, ongeacht waar ze wonen. Laodicea vertegenwoordigt het huidige christendom in het algemeen en de Zevendedagsadventisten in het bijzonder.
Laodicea, wat "een oordeel over het volk" betekent, is de kerk die het werk van God voltooit. Het moet wel, want er is geen achtste kerk. Niemand zou zich moeten schamen om deel uit te maken van Laodicea - het is nu onmogelijk om iets anders te zijn. Het probleem waar we mee te maken hebben, ligt niet in het Laodicea zijn, maar eerder in het lijden aan de ziekte van Laodicea.
Wat is Laodiceanisme? Is het lauw zijn? Is het zeggen "Ik ben rijk... en heb niets nodig"? Of is het het ontbreken van het goud, ogenzalf en witte kleding? Ik heb nieuws voor u: het is geen van beide. Dit zijn symptomen van Laodiceanisme - zeer ernstige symptomen, maar het is niet de ziekte.
De essentie van Laodiceanisme is dat de kerk nu niet de intieme relatie met Christus heeft die Hij haar aanbeveelt volgens Openbaring 3:20. Als ze zo'n relatie had, waarom dan de uitnodiging? Deze uitnodiging is allesomvattend. Niemand kan zichzelf uitsluiten. Als u beweert een christen te zijn, moet u het gehoor hebben gegeven aan de uitnodiging van Christus.
"Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en de maaltijd met hem gebruiken, en hij met Mij" - Openbaring 3:20.
De boodschap aan de zevende kerk is tweeledig. De primaire focus onthult wie verantwoordelijk is voor de toestand van de kerk. Elke boodschap begint met de woorden "Aan de engel" Volgens Uriah Smith vertegenwoordigt deze engel het leiderschap van de kerk: haar bestuurders, predikanten en hulpwerkers. Historisch gezien heeft God Zijn volk willen leiden via een "geroepen bediening". Zoals het leiderschap is, zo is ook de kerk.
Het is verontrustend, om het zacht uit te drukken, om mijn Verlosser de verantwoordelijkheid voor deze zeer ernstige toestand aan onze deur te horen leggen. Maar als we ons eigen leven onderzoeken in het licht van Openbaring 3:20, moeten we bekennen dat we minder dan trouw zijn geweest.
Vaak zijn kerkleden meer een spiegel van hun predikant dan van Jezus. Maar ze hoeven niet in die val te zitten. Ze zijn vrije morele mensen, die in staat zijn deze boodschap te begrijpen en Christus in hun leven toe te laten, zelfs als hun predikant dat misschien niet doet.
Behandeling van Laodiceanisme
Het boek "How to Make Christianity Real" van Morris Venden brengt de puzzelstukjes bij elkaar die helpen te begrijpen waar een christelijke ervaring uit bestaat en hoe deze op het scherpst van de snede kan worden gehouden. Het idee is gebaseerd op 2 Korinthiërs 3:18 en 1 Johannes 2:6, evenals de volgende citaat: "Het zal je goed doen, en onze predikanten in het algemeen, om de laatste scènes in het leven van onze Verlosser vaak te overdenken. Hier, belaagd zoals Hij was met verleidingen, kunnen we allemaal lessen leren die voor ons van het grootste belang zijn. Het zou goed zijn om elk dag een doordacht uur te besteden aan het overdenken van het leven van Christus van de kribbe tot Golgotha. We zouden het punt voor punt moeten nemen en de verbeelding elk tafereel levendig laten grijpen, vooral de laatste scènes van zijn aardse leven. Door zo zijn leringen en lijden te overdenken, en het oneindige offer dat Hij voor de verlossing van het menselijk ras heeft gebracht, kunnen we ons geloof versterken, onze liefde versnellen en meer doordrongen raken van de Geest die onze Verlosser in stand hield. Als we uiteindelijk gered willen worden, moeten we allemaal de les van berouw en geloof leren aan de voet van het kruis"(i).
Hier wordt aanbevolen dat elke christen ongeveer één uur per dag besteedt aan meditatie over de leringen en het offer van onze Heer. Een op deze manier ontwikkeld devotioneel leven zal een sterker geloof opleveren, een grotere liefde voor God en de mens en een leven doordrenkt met meer van de Geest, die onze Verlosser in stand hield. Deze praktijk is de perfecte remedie voor Laodiceanisme.
Hoe bereiken we dit doel dan? Om in deze behoefte te voorzien, heeft God ons het diepste devotionele instrument gegeven dat de mensheid kent. Dit instrument is het verslag van het leven van Christus in de evangeliën van Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes.
Elke ochtend kunnen we ongeveer één uur stille tijd houden en in gebed over enkele hoofdstukken van het evangelieverhaal bidden. Begin bijvoorbeeld bij Matteüs en wanneer we enkele weken later Johannes voltooien, keren we weer terug naar het boek van Matteüs.
Het lezen en overdenken over delen van deze evangeliën is een eenvoudige manier om in contact te komen met Christus. Dit is niet de plek voor snel lezen. We kunnen eenvoudig proberen te begrijpen wat de boodschap van Christus persoonlijk voor ons betekent. Want uiteindelijk is het doel om veranderd te worden naar Zijn beeld, Zijn gelijkenis.
Het is door het aanschouwen van de heerlijkheid van de Heer dat we in Zijn beeld veranderen (zie 2 Korinthiërs 3:18).
Soms kunnen we er toe neigen de woorden van Christus te beschouwen als slechts enkele van de vele woorden in de Schrift. Maar als we onze aandacht richten op de evangelieverhalen, stellen we de Woorden van Christus' boven alle andere woorden. Zijn gezag is oppermachtig. Alle andere woorden, of ze nu uit de Bijbel of de Geest der Profetie komen, ontlenen hun gezag aan Hem en moeten strikt in overeenstemming zijn met Hem.
"Wij allen nu, die met onbedekt gezicht de heerlijkheid van de Heere als in een spiegel aanschouwen, worden van gedaante veranderd naar hetzelfde beeld, van heerlijkheid tot heerlijkheid, zoals dit door de Geest van de Heere bewerkt wordt" - 2 Korinthe 3:18.
Hijzelf zei: "De hemel en de aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen geenszins voorbijgaan" (Lukas 21:33, NBV). Het is duidelijk dat alle andere Schriftuur moet worden geïnterpreteerd in het licht van het leven van Christus en Zijn leringen, en dat de enige manier om een optimale begrip van de Schrift te verkrijgen, is door deze te benaderen met het perspectief van Christus stevig in gedachten. Dit devotionele plan dompelt de geest onder in Zijn perspectief.
Mensen die zich dagelijks richten op de persoon van Christus zoals gezien in de evangeliën, zijn gemakkelijker te organiseren voor evangelisatie en organiseren zich vaak zelf om de opdracht van het evangelie uit te voeren. Ze worden gedreven door de Geest en het voorbeeld van hun Verlosser.
Laodicea ontbreekt het niet aan organisatie, doelen of plannen. We zullen onze opdracht niet vervullen door een betere methode te vinden - we hebben al voldoende plannen en methoden. Wat Laodicea mist, is de kracht en motivatie die voortkomen uit een levende relatie met Jezus Christus.
Maar uiteindelijk zal Laodicea het werk van God voltooien. De echte vraag is welk deel u daarin zult hebben.
Comments